En weer thuis. jippie !/? * (doorstrepen wat...)

Vandaag is het D-day. Haalt ie het wel of haalt ie het net, that’s the question. Voor sommigen dan, ik heb die twijfels niet (meer… haha).
Om zeven uur gaat de wekker al en even denk ik “shit, het is al laat, ik moet naar mijn werk”. Maar gelukkig niet voor lang hoor en blijf nog een half uurtje in het lekkere bedje liggen.
Als ik vanuit mijn onderkomen, het hotelgedeelte van het “relais” is in een bijgebouwtje ondergebracht, naar de ontbijtruimte loop valt mij op, dat het zo goed als droog is. Zijn de weergoden mij vandaag dan wel goed gezind? Wat denk je zelf?
De eerste 2 uur van de route gaat over kleine binnenwegen. Prachtig, maar het benzinelampje brandt ondertussen en pas na zo’n 40km komt een wat groter plaatsje in zicht en daar kan de tank bij een supermarkt dan eindelijk worden afgevuld. Deze streek, ten noord-oosten van Rouan, zal ik onthouden. Wat een heerlijk gebied om te doorkruisen zeg, het doet echt Engels aan. En daarmee geef ik precies aan waarom ik hier nog eens wat intensiever wil rondneuzen. Ondanks het wat druilerige weer heb ik het hier dus goed naar mijn zin. Het is wel oppassen geblazen voor de modder, die sommige (andere) tractoren op het wegdek plegen achter te laten. Een bak thee wordt in een plaatselijke pub (deze leek er echt op) besteld.
Deze idyllische omgeving eenmaal verlaten, doemt een wel heel leeg landschap op. Ik begin de stad Abbeville dan al aardig te naderen en geloof het of niet, maar het weer wordt er ook niet aardiger op. Er staat nu meer wind, er valt wat meer regen en het voelt al met al ook een stuk kouder aan. Na Abbeville dirigeert Tripy mij naar St. Omer en daarna naar Duinkerken (of Dunkerque). Wat hier opvalt, ik ben nog steeds in Frankrijk, dat er hier aardig wat Vlaamse bedrijfsnamen te zien zijn. Deze streek heet dan ook niet voor niets Frans-Vlaanderen. In ieder geval ben ik inmiddels bij Duinkerken en daar draai ik de snelweg op, richting Brugge. En daar gaat het weer mis. Nee Ben, niet met la Guz, ik heb het over de omstandigheden waarin de Guzzi haar werk moet doen. Het giet, het plenst, het stortregent, de weg staat blank en niet te zuinig hoor. Dan is 60km snelweg lang hoor, vandaar dat ik deze martelgang onderbreek bij een wegrestaurant voor een baguette met kaas. Ik ben inmiddels in België en kan dus gewoon in het Nederlands mijn bestelling doen. Niet alleen de snelweg, ook de toiletten hier stromen over. Ik blijf hier niet langer dan noodzakelijk, want de kachel staat blijkbaar ook uit. Buiten in mijn motorpak / regenpak heb ik het echt minder fris, dan hier binnen met mijn jas uit.
Eenmaal weer en route blijft het maar regenen en regenen. Een kleine onderbreking daargelaten: de Westerscheldetunnel. In Zeeland begint de martelgang pas echt, want in het donker met het licht van de vele tegenliggers, de harde wind en regen wordt het steeds moeilijker om mijn eigen weghelft goed te onderscheiden. En ook in Nederland wordt er midden op de weg hindernissen opgeworpen in de vorm van rotondes. Mijn probleem met rotondes is, dat ze niet uniform zijn (sommige zijn heel breed van opzet en andere weer niet) en dat er vooral geen goede reflecterende afscheiding van de rijbaan met het gladde beton van het middendeel van de rotondes is aangebracht. Ik ga dit zeker aankaarten bij Rijkswaterstaat. Niet dat dit veel zal opleveren, want als je in een auto zit heb je er geen last van. Ik kan mij heel goed voorstellen, dat het gevaar voor motorrijders, in het donker en in de regen, door die rotondes behoorlijk is toegenomen. Ik moet wel toegeven, dat alle achteropkomende automobilisten in Zeeland zich heel begripvol hebben opgesteld. Niemand heeft op mijn achterlicht gezeten, klasse!

En dan doemt Hellevoetsluis al op en zit ook deze motortrip er weer op.
Irene is met haar vriendin Fleur druk in de weer met een lekkere “welkom thuis maaltijd”, we gaan steengrillen! Oh wat zijn we blij elkaar weer te zien. Uiteraard krijg ik commentaar, want ik heb een “wel erg bruine kop”. Sorry schat, ik heb geprobeerd er wat van af te laten regenen, maar drie weken buitenlucht….

En…. Is zo’n motortrip zo laat in het seizoen voor herhaling vatbaar? Zou ik weer mij willen laten inschepen naar een Canarisch eiland?
Ik denk dat het moment sterk afhangt af van de bestemming. De dagen zijn wel korter in vergelijking met het voorjaar, maar ik heb wel de indruk, dat het weer wat stabieler is (behalve vandaag dan).
De Canaries? Mwah… het klimaat is buitengewoon aangenaam, zeker aan de zuidkant van de door mij bezochte eilanden, altijd korte-broeken-weer. Aan de andere kant is de lange boottocht, en dan met name de terugreis van 60 uur, mij helemaal niet bevallen. Nou heb ik vernomen, dat er ook een andere maatschappij zou zijn, die dit sneller zou kunnen.
Ach, je weet nooit hoe een koe een haas zal vangen. Waarom zou je nog eens precies hetzelfde moeten doen? Is het niet veel leuker om een volgende keer weer eens iets heel anders te doen? Als bestemming misschien eens Noord Frankrijk, Britannië of….. Marokko?
In plaats van met de motor met het autootje op pad of een keer met het vliegtuig? Tuurlijk, waarom geen Rijnreisje of een OAD bejaardenbusreis in 2015? Ik word er ook niet jonger op, volgend jaar zal ik al 57 zijn.
Nou, wat denk je? Een vos….